Kolejny mecz na Elland Road zakończył się zdobyciem przez The Whites trzech punktów, co obserwowało ponad 30 tysięcy kibiców. Przerwa na mecze reprezentacji, jak się okazało, nie wybiła piłkarzy Leeds z uderzenia, a co więcej - pozwoliła Brianowi McDermottowi na udoskonalenie gry, ze szczególnym uwzględnieniem jej stałych fragmentów - oba gole Pawie zdobyły bowiem po rzutach rożnych.

Ale po kolei. W wyjściowym składzie w porównaniu do poprzedniego meczu nastąpiły dwie zmiany. Kontuzjowanego Woottona na środku defensywy zastąpił Zaliukas, na środku zaś pomocy, zorientowanego defensywnie Browna - ofensywny Mowatt, który z kolei wrócił po kontuzji. Dość nieoczekiwanie w wyjściowym składzie pozostali grający na bokach Danny Pugh i Lee Peltier, mimo że Warnock i Byram wyleczyli urazy i byli gotowi do gry. W zespole gości, debiutujący w roli managera Aitor Karanka postawił m. in. na Frazera Richardsona i Jonathana Woodgate'a, którzy sporą część swojego piłkarskiego życia spędzili właśnie na Elland Road.

Spotkanie rozpoczęło się od ataków United, jednak gospodarze nie stwarzali sobie stuprocentowych okazji. Dobrze układała się gra Mowatta z Pughiem po lewej stronie, niecelnie uderzał też Pearce. Goście strzał oddali z rzutu wolnego, jednak Leadbitter uderzył w mur. Fani The Whites, niejako tradycyjnie w 11 minucie oddali hołd Gary'emu Speedowi, śpiewając jego nazwisko. Leeds kontynuowało ataki, które wieńczyć strzałami próbowali Austin, McCormack, a także aktywny Pugh, którego uderzenie na rzut rożny sparował bramkarz gości. Krótko wykonany korner zakończył się centrą Mowatta na dalszy słupek, gdzie z powrotem na krótki róg piłkę zagrał Lees, a tam znalazł się niezawodny McCormack, który umieścił piłkę w siatce.

W 43 minucie wydawało się, że nic złego gospodarzy w tym meczu już spotkać nie może. Prostopadłe podanie z naszej połowy przechwycił jeszcze Ayala, zagrywając w bok, tam jednak na 18 metrze do piłki doszedł Blackstock, a że przewrócił go Steele, sędzia odgwizdał rzut wolny dla Leeds, a bramkarza gości wyrzucił z boiska. Trzeba przyznać, że sytuacja nie była jednoznaczna, jednak decyzji arbitra nie można też uznać za błędną. W bramce Boro stanął Leutwiler, który zmienił Emnesa.

Drugą połowę gracze Leeds zaczęli nieco ospale, co wykorzystali goście. Akcję prawą stroną przeprowadził Albert Adomah, a centrę wykończył Mustapha Carayol, wyprzedzając Peltiera i wyrównując stan meczu.

United rzuciło się do ataku, ale uderzenia Austina i Mowatta wybronił Leutwiler. Na szczęście Pawie wykorzystały kolejny korner do odzyskania prowadzenia. Znów krótko rozegrany rzut rożny, piłka trafiła do Peltiera, który po dryblingu w narożniku boiska zagrał piłkę lewą nogą na długi słupek, gdzie Jason Pearce przeskoczył obrońcę gości, kierując głową piłkę do bramki Boro. W kolejnych minutach Leeds próbowało podwyższyć prowadzenie - świetnego podania Pugha nie wykorzystał jednak Mowatt, podobnie niecelnie uderzał Austin. Z drugiej strony niecelnie uderzał także Friend. W końcówce grające w osłabieniu Middlesbrough mocniej zaatakowało, jednak na szczęście gościom nie udało się wyrównać, w czym udział miał także Paddy Kenny, broniąc strzał wprowadzonego na boisko napastnika Boro Lukasa Jutkiewicza.

Zwycięstwo 2-1 dało nam awans do TOP6, co wprawiło wszystkich w Leeds w świetne humory, ale Brianowi McDermottowi pozwoliło w pomeczowej wypowiedzi na konstatację, że powinniśmy byli zagrać jednak lepiej, a to 6 miejsce jest dla tej drużyny absolutnym minimum.

LEEDS UNITED – FC MIDDLESBROUGH 2 - 1

McCormack 35, Pearce 57 - Carayol 52

United: Kenny, Lees, Zaliukas, Pearce, Pugh (Byram 81), Peltier, Mowatt, Murphy (Brown 87), Austin, McCormack, Blackstock (Smith 81). Subs. Cairns, Tonge, Varney, Poleon.

Boro: Steele, Friend, Richardson, Leadbitter, Ayala, Carayol (Main 67), Adomah, Woodgate, Smallwood (Jutkiewicz 83), Emnes (Leutwiler 43), Kamara. Subs. Williams, Butterfield, Whitehead, Gibson.

Sędzia: P Gibbs

Żółtke kartki: Pugh (Leeds), Friend, Ayala, Woodgate (Boro)

Czerwona kartka: Steele (Boro)

Widzów: 30,367