14-8-11, kto zgadnie co to takiego? Nie to nie sa wymiary bardzo drobnej modelki (swoja droga ciekawe jakby taka modelka wygladała), a liczba występów Fabiana Delpha w Aston Villa (w rozbiciu na poszczególne sezony) od czasu kiedy dołaczył do tego klubu w 2009 roku. Ale po kolei. Wiosna 2009 roku Leeds nie awansowało do Championship i po Delpha ustawiła się kolejka chętnych, niespełna 20 letni pomocnik zdecydował się przeniesć na Villa Park za kwotę 8 360 000 funtów (jak podaje transfermarkt.co.uk) stajac się jednym z najdroższych angielskich piłkarzy młodego pokolenia. Działacze Villa dużo sobie obiecywali po transferze młodego pomocnika, ten jednak nie prezentował się w Premier League tak dobrze jak na boiskach League One. Inaczej sytuacja wygladała na froncie FA Cup, w którym Delphowi udało się nawet strzelić bramkę w meczu przeciwko Brighton – jak dotychczas ten gol jest jedynym zdobytym przez Fabiana dla The Villans. 17 kwietnia 2010 roku Delph zerwał więzadła krzyżowe, a kontuzja ta wyeliminowała go z gry na 8 miesięcy. Zawodnik wrócił do gry 26 lutego 2011 roku, a już 3 marca podpisał nowy 3-letni kontrakt z klubem z Birmingham. W kolejnym sezonie Delph nie dał rady wywalczyć sobie miejsca w pierwszej jedenastce The Villans i w styczniu 2012 roku władze klubu postanowiły go wypożyczyć do Leeds United (poczatkowo na miesiac, ale z możliwoscia przedłużenia pobytu na Elland Road). Delphowi udało się zagrać w 5 meczach drużyny Pawii. Niestety ostatni z tych meczów (przeciwko Coventry City) Fabian okupił kontuzja, która wykluczyła go z gry do końca sezonu. Przyznać trzeba, że Delph jest chyba największym pechowcem wsród byłych Pawi, a przytrafiajace się mu kontuzje skutecznie hamuja jego rozwój w Premier League.


Szesć lat temu grał w League Two, w 2010 roku wyrażał chęć gry w reprezentacji USA, a w zeszłym roku pisano, że ma szanse na grę w reprezentacji Anglii na EURO 2012 – kto to taki???
Bradley Johnson.
Rok temu Johnson nie zdecydował się przedłużyć umowy z Leeds United i odszedł za darmo do beniaminka Premier League Norwich City. Sezon 2011/12 był bardzo udany dla Johnsona, który zagrał w 29 meczach nowego klubu (w których strzelił 2 bramki i zaliczył 5 asyst), wywalczył sobie miejsce w pierwszym składzie, a w jednym z wywiadów (z pazdziernika zeszłego roku) przyznał, że docierały do niego informacje jakoby był brany pod uwagę do gry w reprezentacji Anglii na Mistrzostwach Europy w Polsce i na Ukrainie. O Bradzie zfrobiło się również głosno gdy pod koniec ubiegłego sezonu 2011/12 (Johnson wiedział już wtedy, że nie złapie się do kadry na EURO) w meczu przeciwko Arsenalowi odebrał szansę gry na Mistrzostwach Bacaryemu Sagna łamiac mu nogę (tutaj zapis video tej sytuacji http://www.youtube.com/watch?v=mzLNawQ0MUo ).
Kibice Leeds moga mieć Johnosonowi za złe, że swoim odejsciem do Kanarków rozpoczał eksodus najlepszych pomocników Pawi do tego własnie klubu.


Innym zawodnikiem, który z końcem sezonu 2010/11 nie przedłużył umowy z Leeds i odszedł z klubu za darmo jest Neil Kilkenny. Przed odejsciem z United Neil powiedział prasie:
Ken Bates jest osoba, która zawsze ma cos do powiedzenia i nie rozumie, że czasem trzeba po prostu się zamknać!
Przynacie, że ciężko się z nim nie zgodzić.
Nic więc dziwnego, że po wygasnięciu kontraktu na Elland Road Reprezentant Australii musial szukać sobie nowego pracodawcy. Ostatecznie postanowił zwiazać swoja przyszłosć z Bristol City, w której wywalczył miejsce w pierwszym składzie i nie oddał go do końca sezonu, rozgrywajac łacznie 43 mecz i zaliczajac 5 asyst oraz 1 strzelona na Elland Road bramkę (swoja droga bramkę dużej urody), czym wydatnie przyczynił się do utrzymania klubu z Ashton Gate w nPower Championship.


Na koniec swoista wisienka na torcie.
Nie było chyba w ostatnich latach zawodnika, którego odejscie byłoby aż tak bolesne dla klubu, a w szczególnosci dla kibiców Pawi jak zamiana barw klubowych przez Jonnyego Howsona. Kapitan drużyny, wychowanek klubu i co najważniejsze miejscowy chłopak, który otwarcie mówił w wywiadach, że na Elland Road chodził od kiedy miał 7 lat, odszedł do Norwich 24 stycznia bieżacego roku (kwota odstępnego 2 miliony funtów). Howson przechodził do Norwich z kontuzja i własnie dlatego na debiut w nowych barwach musiał zaczekać do 3 marca, kiedy zagrał w przegranym 0:1 meczu ze Stoke City. Trochę ponad miesiac pózniej (dokładnie 7 kwietnia) Jo-Ho, w zremisowanym 2:2 meczu z Evertonem, zdobył swoja debiutancka bramkę w Premier League. Łacznie Howson wystapił w 11 meczach Norwich, w których oprócz 1 bramki zaliczył także 1 asystę. Ciężko jest ocenić postawę Howsona na boiskach Premier League, na dobra sprawę dopiero po nadchodzacym sezonie będzie można ocenić czy Jonny poradził sobie w najlepszej lidze swiata.


Na tym kończę opisywanie pomocników, chociaż wiem, że już ustawiaja się kolejka następnych do opisania: Snodgrass, Vayrynen, czy Clayton, ale dam im trochę pograć zanim umieszczę ich w takim zestawieniu.
Tymczasem w następnej kolejnosci opiszę napastników: Mike Grellę, Alana Smitha, Robbiego Keanea i Davida Healyego.